Η απόφαση του Τριμελούς Εφετείου που χαρακτηρίζει τη Χρυσή Αυγή εγκληματική οργάνωση είναι ιστορική.

Για πρώτη φορά στην Ελλάδα οι φασίστες καταδικάζονται γι’ αυτό ακριβώς που είναι: στυγνοί και αδίστακτοι εγκληματίες, υποκινούμενοι από ρατσιστικό και πολιτικό μίσος.

Μέχρι τώρα οι φασίστες έβρισκαν διάφορους τρόπους να κρύβονται. Πότε πίσω από τον «πατριωτισμό», πότε πίσω από την ανησυχία των νυκοικυραίων για την αλλοίωση του πολιτισμού μας, πότε πίσω από τον ύποπτο καθωσπρεπισμό κάποιων, «να ακούγονται όλες οι απόψεις», πότε πίσω από το «κοινωνικό τους έργο» που αναδείκνυαν τα συστημικά ΜΜΕ.

Και συνολικά πίσω από την περίφημη θεωρία των δύο άκρων, που ξεπλένει τη φασιστική βία, συμψηφίζοντάς την με τη νόμιμη πολιτική διαμαρτυρία.

Θα ήταν δύσκολο να κρυφτούν οι φασίστες αν κάποιος δεν τους το είχε επιτρέψει. Αυτοί που τους το επέτρεψαν ήταν η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ Σαμαρά και τα κυρίαρχα ΜΜΕ.

Το έκαναν συνειδητά για να χτυπήσουν την Αριστερά. Υιοθέτησαν την ατζέντα της Χρυσής Αυγής, την έκρυψαν όταν χρειάστηκε, τη δικαιολόγησαν, την έγλειψαν αποκρουστικά. Κάποιοι συνέχισαν μέχρι τέλους, με το ντροπαλό «ας μην παρεμβαίνουμε στη Δικαιοσύνη».

Παρέμβαση στη Δικαιοσύνη είναι αυτό που έκαναν με τη Novartis. Η κραυγή της Μάγδας Φύσσα και εκατομμυρίων άλλων ανθρώπων που φώναξαν μαζί της δεν ήταν παρέμβαση στη Δικαιοσύνη. Ήταν μια τίμια δημόσια απαίτηση να σταθεί το δικαστήριο στο ύψος της αποστολής του.

Και το δικαστήριο το έκανε.