Ο Κώστας Τίγκας είναι υποψήφιος Δήμαρχος Παπάγου-Χολαργού. Όπως και εγώ. Και την προηγούμενη εβδομάδα έκοβε την πίτα της παραταξής του σε μία εξαιρετική συγκέντρωση με -ομολογουμένως- πολύ-πολύ κόσμο. Είχα την τιμή να με καλέσει. Και μάλιστα -προνομιακά- να μου δώσει τον λόγο. Τον ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά!
Απλά να προσθέσω πως με την κινησή του αυτή έδειξε -στην πράξη- πως εκτός πως από ένας πολύ σοβαρός υποψήφιος, δεν έχει συμπλέγματα, είναι ένα ανοικτό μυαλό και πιστεύει στις συνεργασίες. Και σε αυτό συμφωνούμε απολύτως!
Πιστεύω βαθιά στην συνεργασία. Λόγω της μικρής μου ιστορίας καταρχήν . Πως νομίζετε πως φτιάξαμε τους Γιατρούς του Κόσμου να είναι τόσο αποτελεσματικοί? Γιατί μαθαμε να συνεργαζόμαστε, να δουλεύουμε μαζί, να μην αποκλείουμε την διαφορετική άποψη, να ακούμε αυτόν που έχει να πεί κάτι ενδιαφέρον.
Πιστεύω στην συννενόηση. Γιατί πολύ απλά δεν πιστεύω πως αγαπώ την πόλη μου περισσότερο από τους άλλους υποψήφιους. Ούτε πιστεύω πως μόνο οι δικές μου ιδέες είναι οι σωστές. Αντίθετα έχω να μάθω πολλά από τους άλλους. Πάντα μαθαίνεις πολλά από τους άλλους. Αρκεί να έχεις μάθει -και να θέλεις- να ακούς.
Πιστεύω στην συναντίληψη. Γιατί σε τελική ανάλυση ζούμε στις ίδιες γειτονιές. Έχουμε τα ίδια προβλήματα. Και οι λύσεις χρειάζονται πολλές φορές περισσότερους από έναν.
Πιστεύω στον διάλογο. Τον πραγματικό και όχι τον προσχηματισμό. Γιατί πιστεύω στην δύναμη των ιδεών, στην ζύμωση των απόψεων, στην πολιτισμένη με επιχειρήματα αντιπαράθεση, στην σύνθεση. Γιατί ξέρω πως πάντα υπάρχουν διαφορετικές οπτικές για κάθε πρόβλημα, και όσες περισσότερες έχεις τόσο πιο πιθανό να λύσεις το κάθε πρόβλημα.
Βαριέμαι πλεον τις στείρες αντιπαραθέσεις. Τον άνευ λόγο πετροπόλεμο μέσα από τα χαρακώματα των κάθε λογής βεβαιοτήτων. Γιατί μας πήγαν πολύ πίσω. Και εδώ στην πόλη μας ακόμα περισσότερο. Αναρωτιόμουνα γιατί όλα αυτά τα χρόνια γιατί ούτε μία πρόταση της αντιπολίτευσης έγινε δεκτή από τη Δημοτική Αρχή. Γιατί? Σταμάτησα να αναρωτιέμαι όταν άρχισα να παρακολουθώ τα δημοτικά συμβούλια από το διαδίκτυο. Μπείτε στον κόπο να δείτε ένα και θα συμφωνήσετε μαζί μου.
Είναι καιρός να τα αφήσουμε όλα αυτά πίσω. Και να δούμε πως θα συννενοηθούμε, πως θα μπορέσουμε να συνεργαστούμε. Έχουμε πιθανόν άλλη αφετηρία, άλλες παραστάσεις, άλλη ιδεολογία, σκεφτόμαστε με άλλο τρόπο. Αλλά αυτό μπορεί να είναι πλούτος. Για την πόλη μας και τους πολίτες.
Ο Frank Zappa αν δεν κάνω λάθος έλεγε πως τα μυαλά είναι σαν το αλεξίπτωτα. Το ανοικτά επιβιώνουν.
Και εδώ στην πόλη μας εγώ νομίζω έχουμε πλέον ανοικτά μυαλά. Εσείς τι λέτε?